Pałac
Pałac został wybudowany w roku 1782 przez Jana Maurycego von Prittwite und Gaffron. Pałac został wybudowany dla najwyższej szlachty czyli magnatów. Niestety właściciel tego pięknego pałacu, zmarł siedem lat później (1789). Pałac odziedziczyła jego córka - Joanna Eleonory, a następnie przeszedł w ręce możnego rodu Henckel von Donnersmarcków. Jej mężem był nijaki Gustaw Adolf Henckel von Donnersmarck. Prawnuk Gustawa - Jan Edgar Henckel von Donnersmarck, postanowił przebudować między innymi Pałac (1903-1904). Do tego czasu rodzina niemiecka mieszkała w Pałacu, aż do roku 1945. Dokładnie 21 stycznia 1945 roku do Gręboszowa wstąpili radziedzcy żołnierze, którzy spalili pałac. Ruiny zostały rozebrane w latach 1948-1949 prawdopodobnie w celu zbogacenia się. Obecnie w Gręboszowie można zwiedzić ruiny Pałacowe oraz piwnice Pałacu, które znajdują się w parku. W wyniku zniszczeń oraz spekulacji na temat skarbów ukrytych przez niemieckich żołnierzy, pałac stał się obiektem poszukiwań.Wokół pałacu narosły liczne legendy, które mówią o ukrytym złocie, kosztownościach oraz cennych przedmiotach, które miały zostać ukryte przez Niemców pod koniec II wojny światowej. W wyniku tych spekulacji wiele osób próbowało szukać skarbów w ruinach, jednak żadne potwierdzone odkrycie nie miało miejsca. Chociaż w czasie wojny mogły być przechowywane różne dobra, brak jest dowodów na istnienie wielkich skarbów w tym miejscu. Obecnie jednak nie ma wiele miejsc, gdzie widoczne są ślady rezydencji. Jednym z miejsc gdzie widać prawdopodobnie zniszczoną ścianę Pałacu, jest obecny plac zabaw. Kolejnym miejscem, to wśród drzew w parku, herb gręboszowa- Lew i trzy róże.Lew – Symbolizuje męskość, władzę, odwagę i szlachetność.Trzy róże – Róże są symbolem piękna, pokoju i szlacheckiego pochodzenia. Herb Gręboszowa mógł być używany przez lokalną rodzinę szlachecką, która posiadała majątek w tej okolicy, być może przez właścicieli pałacu w Gręboszowie lub inne wpływowe rodziny w regionie. Takie symbole w herbach były charakterystyczne dla miejscowości, które miały swoje powiązania z lokalnymi elitami.
Kościół św. Katarzyny
Kościół w Gręboszowie został zbudowany przez ewangelików około 1613 roku, a jego fundatorem był baron Cyprian Kottuliński. Jest jednym z czterech drewnianych kościołów salowych zachowanych w Śląsku Opolskim, charakteryzujących się typowo ewangelickim układem wnętrza – bez wyodrębnionego prezbiterium. Po północnej stronie nawy znajduje się zakrystia oraz obudowane wejście prowadzące na empory. W 1653 roku kościół przeszedł na własność katolików. Przez lata był kilkakrotnie odnawiany – w 1816, 1854 i 1886 roku. Po wybudowaniu nowego murowanego kościoła w Gręboszowie (1897-1899), drewniany kościół został przekształcony w kaplicę cmentarną. Z biegiem czasu przestał być używany, a przed II wojną światową uległ częściowemu zniszczeniu. W trakcie wojny, ksiądz wikariusz utworzył w kościele drewnianym świetlicę dla młodzieży katolickiej, nadając jej nazwę „Stary kościół”. Murowany kościół zorientowany jest na południowy-zachód. Zwarta bryła składa się z nawy z transeptem, absydialnego prezbiterium i masywnej wieży oraz mniejszych aneksów. Obecna szata architektoniczna jest wynikiem przekształceń w l. 30. XX w. Z tego czasu zachowała się krata w oknie z tzw. gapą, czyli godłem III Rzeszy. Monochromatyczne elewacje artykułowane są smukłymi, łukiem zamkniętymi oknami.
